معنی تبه روزگار در فرهنگ فارسی عمید

بد روزگار، پریشان روزگار، بدبخت، تیره روز، سِتَمگَر، ظالِم، بیدادگَر، جَبّار، سِتَمکار، گُرداس، جائِر، سِتَم کیش، ظُلم پیشِه، جَفا پیشِه

معنی تبه روزگار در لغت نامه دهخدا

تبه روز. تباه روز، که روزگارش تباه باشد. رجوع به تباه و تبه و دیگر ترکیبهای آن شود

بدبخت، بدروزگار، شوربخت، مفلوک

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

تیره روز، بدبخت، ستمگر، ظالم، بیدادگر، جبّار، ستمکار، گرداس، جائر، ستم کیش، ظلم پیشه، جفا پیشه

(تَ بَهْ)

تبه روزی. تباه روزی. رجوع به تبه روزگار شود

(رَ / رِ)

معروف. (آنندراج). تیره روز. (ناظم الاطباء). رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود

(یَهْ زِ)

سیاه گلیم. (آنندراج). بدبخت. سیه روز:
بدست تهی میگشایم گره ها
ز کار سیه روزگاران چو شانه.
صائب (از آنندراج)

تیره روز بدبخت بد اقبال، ظالم ستمکار شریر

بیکار